The Spontaneous Experience of the Self as Brahmam | Verse - 36

Weblink

Verse: 36

anniyamê tônrâta akaNTâkâra
arivutanai aTaintavanê muktanâvân
intavitam akaNTa para jnâna murrôn
ivvulakil evviTattum ariyavanâvân
(avan) colla voNNâ palakôTi jîvarukkuL
uramâna jnânamuLLôn oruvan tânê
annavanai taricitta mâttirattil
aram mêlâm aham ellâm aliyumanrê!

Only he who has attained the Knowledge of the undivided immediate Presence,
Where nothing else appears, is the liberated.
One who has attained such undivided, supreme Knowledge Is rare to come by anywhere in this world.
Out of countless millions of beings,
The sage with steadfast Knowledge
would be only one.
At the Darshan (sight, meeting with, experiencing) of him,
Truth will surge and all the ego will vanish.

One who has the unitive wisdom, i.e. the experience of Oneness that nothing is apart from oneself, is verily a Jivan Mukta. There is only one such enlightened being in all the three worlds, who abides in this Knowledge and remains as Itself. This is true. He is verily the support of the world, Jiva-s and deities. If one has the Darshan of such an enlightened person, one's ego will be destroyed, and Truth will be revealed in him.

Note: It is possible to see such an enlightened being. Only by the meritorious actions performed in millions of previous births, the ripeness of Karma and maturity of mind, can one have his Darshan. Suppose a rope is tied around a person's neck with ten knots. He will get relief only if all the ten knots are undone. The moment the last knot is removed, Truth will dawn in him. Even so, the moment one becomes worthy of the Darshan of an enlightened being, all Karma-s will be nullified and mind will be effaced. One who is liberated thus is a Jivan Mukta.

                YOU ARE EVERYTHING!

Ref: The Spontaneous Experience of the Self as Brahmam | Verse -36

Popular posts from this blog

ஸ்ரீ ஸ்வய ஞானானுபவம் - நிதாகன் அனுபவம் | பாடல் - 129

Image
weblink பாடல்: 129 இன்றடியேன் உம்மை நோக்கி வணங்குவோமேல்; இரண்டுபடும் ஆதலினால் அதுவும் கூடா(து)! அன்றி எமை நோக்கி யாம் வணங்குவோமேல்; அணுகுபலன் இலாமையினால் அதுவும் கூடா(து)! என்றும் ஓர் வடிவான உம்மை நோக்கி; இருமையுற யாம் இன்று வணங்குவோமேல்; நின்ற எம்மை அஞ்ஞானியென நீ சொல்வாய்! நிர்மலமாம் தன்னிலையில் இருமை உண்டோ? கருத்து: ஓ எம் ஐயாவே! பரிபூரண மெய்யனே! ஆனந்த தூயனே! உம்மை எப்படி யாம் வணங்க முடியும்? எனத் தெரியவில்லையே? இப்போது யாம் உம்மை வணங்கினால், அங்கு இரண்டுபடும். ஆகவே இயலவில்லை! நீயே யாம்! யாமே நீ! என ஐக்கியமான பின்பு, யாரை யார் வனங்குவது? யார் அவ்வணக்கத்தை ஏற்பது? வணக்கம், வந்தனம், உபசாரம், உபகாரம், இவை அனைத்தும் இரண்டு என்ற துவைத நிலையில்தான், ஒருவர் செய்ய ஒருவர் ஏற்க, வாய்ப்பு உண்டு. இங்கு இருவரைக் காணோமே! ஒருவர் என்ற  இருப்பும் மறைந்து வருகிறதே பிரபோ? உலக நிலையோ, தெய்வ நிலையோ, பலன் இல்லாமல், மேலே கூறிய நிலையில், எவரும் செய்ய மாட்டார்கள்.  இங்கோ பலமும் (சக்தியும்) இல்லை! பலனும் (ஒர் பொருளும் - வியாபாரமும்) இல்லை! இது என்ன ஆச்சர்யம்? யாம் தான், எப்படியும், நீர் ஸ்...
Read more

ஸ்ரீ ஸ்வய ஞானானுபவம் - தெளிநிலை | பாடல் - 87

Image
weblink பாடல்: 87 நிரந்தரமாம் அறிவான எம்மிடத்தில்; நிகிலமுமே கற்பிதமாய் தோற்றலாலே; பொருந்திய அக்கற்பிதமாம் தோற்றமெல்லாம்; பூரணமாம் அறிவான அகமே என்றும்; விரிந்த அறிவான அகம் பிரம்மமென்றும்; வேறற்ற அபேத பர ஞானத்தாலே; அருந்தவனே! பேதமதி அனைத்தும் தள்ளி; அசஞ்சலமாய் ஆன்மாவில் அமர்ந்து நிற்பாய்! கருத்து: அறிவே ஆன்மா! ஆன்மாவே அறிவு! அந்த அறிவு சொரூபமான எம்மிடமே இந்த நாமரூப ஜக ஜீவகோடிகள் தோன்றினர். ஊசி நாட்ட இடமில்லாமல் யாமே நிறைந்திருக்கிறோம்! எமக்கு அன்னியமாய், எவைகளும் இல்லவே இல்லை, என்ற அபேத பரபாவனையால், பேதமாக தோன்றும் அனைத்தையும் இல்லை! இல்லை! இல்லை! எனத்தள்ளி யாம் ஒன்றே! என்ற அகண்டான்ம பாவனையால், அசையாமல் இருப்பாயாக!                                                      எல்லாம் நீ! குறிப்பு: ஸ்ரீ ஸ்வய ஞானானுபவம் - தெளிநிலை | பாடல் - 87
Read more

ஸ்ரீ ஸ்வய ஞானானுபவம் - நிதாகன் அனுபவம் | பாடல் - 113

Image
weblink பாடல்: 113 குருவர நின் கருணையினால் கண நேரத்தில்; குறைவு தரும் பேதமதி அனைத்தும் நீங்கி; சர்வமுமே பிரம்மமென்னும் நிச்சயத்தை; சாலவுமே திடமாக சார்ந்தோமந்தோ! பரவிய இவ்வுரமான நிச்சயத்தால்; பரமான எம்மிடையாம் சாந்தமாகி; விரவுபவ துக்கங்கள் அனைத்தும் நீக்கி; விமலபரம ஆனந்தம் அடைந்தோமந்தோ!! கருத்து: எம் ஆத்ம நாதா!  ஸ்ரீஸத்குருதேவா! உன்னுடைய அபாரமான கருணையால் ஒரு வினாடியில், தேகாத்ம புத்தி நீங்கி பிரம்மான்ம அறிவு பிரகாசித்தது. அந்த பிரம்மான்ம அனுபவத்தினால், எம் அறியாமையினால், எம் மனோசபலத்தால், எம்மைத் தொடர்ந்த, நான் ஓர் பந்த ஜீவன் என்ற தளை (விலங்கு) உடைத்து எறியப்பட்டு யாமே பரமாத்மா! என்றபுருஷோத்தமன் ஆகிவிட்டோம். தாங்கள் கொடுத்த உபதேசப்படி, "அகம் பிரம்மம்; பிரம்மம் அகம்" (யாம் அது . அதுவே யாம்) என்ற அகண்ட பரபாவனை செய்ததாலே, பவ பாச துக்கங்கள் அனைத்தும் தூக்கத்தில் கண்ட கனவு போல் மறைந்து விட்டது. அதனால், மலமற்ற அமலமான மனமானது மஹத்தாகி,பரத்தில் கலந்து, கரைந்து மயமாகி, யாம் அதுவாகவே இருக்கிறோம் ஐயா!                       ...
Read more